Γιατί τα καλά παιδιά έρχονται πάντα τελευταία και καταιδρωμένα στη κούρσα του έρωτα?

Χρόνια παραπονιόμουνα πως όλοι οι άντρες που συναντούσα στη ζωή μου ήταν και θα είναι για πάντα μαλάκες .Όπως έλεγα η ίδια όλοι οι άντρες είναι μαλάκες , μέχρι να συναντήσουν κάποια με την οποία δεν θα είναι μαλάκες κι εγώ ποτέ μου δεν θα είμαι αυτή. Αυθυποβαλλόμουν στον χαρακτηρισμό της κοπελιάς που περιφέρει ένα μαλακομαγνήτη – αν και τι καλύτερο μαλακομαγνήτη θα μπορούσα να αναζητήσω απο  τα μεθυσμένα παρασκευοσάββατα ,τις πρώτες πρωινές ώρες στα μπαρ της Θεσσαλονίκης .Και ήρθε ο καιρός . Ο καιρός που εγώ, η μεγαλύτερη κυνική του κόσμου γνώρισα το καλό το παιδί .

Το καλό παιδί είναι αυτό ,που του δίνεις το κινητό σου και σου κάνει αναπάντητη για να έχεις κι εσύ το νούμερο του και συνεπώς αμοιβαίο έλεγχο . Το καλό παιδί κάθεται και σε κοιτάει ευλαβικά να χορεύεις με τις φίλες σου από μακριά  ενώ τον παράτησες σύξυλο μετά το πρώτο σας φιλί . Το καλό παιδί, όταν σου πει πως αύριο θα σε πάρει τηλέφωνο για να πάτε καφέ το απογευματάκι σε παίρνει τηλέφωνο ακριβώς στις τέσσερις .

Αλλά το καλό παιδί ήδη απο το πρώτο λεπτό σφάλει . Ναι , σε πήρε , αλλά σε πήρε πριν αναρωτηθείς πότε θα σε πάρει και αν θα σε πάρει . Σε παίρνει πριν ακόμα θελήσεις να σε πάρει . Και για αυτόν τον απλό λόγο ,αντί να το σηκώσεις με τρεμάμενα χέρια , όπως θα έκανες με τόσους και τόσους άλλους  μαλάκες, γυρνάς το κινητό ανάποδα στο μαξιλάρι και συνεχίζεις τον ύπνο σου . Αλλά το καλό παιδί θα σε ξαναπάρει κι εσύ θα το σηκώσεις με  σιγουριά .Ξέρεις πως μάλλον σε θέλει . Τώρα όλα είναι στο χέρι σου.  Σε ρωτάει πως κοιμήθηκες και πως γύρισες σπίτι . Σου λέει πως αν έχεις χανγκόβερ μπορείτε να τα πείτε και αύριο , αλλά αποφασίζεις να συρθείς στο ντους και να βγεις για καφέ μαζί του .Φαίνεται ευγενικό και καλό παιδί και εσύ δεν είσαι μαθημένη σε τέτοια τερτίπια.

Όταν συναντιέστε σε κοιτάει με λατρεία και ανασφάλεια και σε φιλάει στο μάγουλο .Σε ρωτάει με αγωνία αν άργησε . Διαλέγεις εσύ που θα πάτε και δεν φέρνει αντίρηηση . Ρωτάει συνέχεια πράγματα για σένα κι εσύ απαντάς με ύφος μπλαζέ. Η αλήθεια είναι πως είναι καλό παιδί . Κι εγώ δεν είχα ποτέ μου βγεί με καλό παιδί . Αλλά η  αλήθεια είναι πως αυτό το καλό παιδί  είναι μάλλον πολύ βαρετό για σένα. Ίσως ίσως αν ήσουν τριάντα και ήθελες στεγαστικό δάνειο , βανάκι , πολυμελή οικογένεια και σπίτι με κήπο, να σε κέρδιζε το καλό παιδί .
 Αλλά εγώ είμαι ακόμα στα 20s μου και θέλω ο έρωτας και οι σχέσεις μου να έχουν μια επίγευση ρόλερκόστερ. Και γιαυτό δεν αφήνω το καλό παιδί να με φιλήσει . Κι αυτός σαν καλό παιδί δεν μου το επιβάλλει . Με παίρνει τηλέφωνο να βγούμε και δεν το σηκώνω . Αλλά μόλις βαρεθώ λίγο τον παίρνω ξανά απο μόνη μου . Είναι που είναι καλό παιδί , ας του δώσω άλλη μια ευκαιρία . Κάπως έτσι τραβολογάς το καλό παιδί σε μερικά ακόμα ραντεβού. Σου κρατάει το χέρι , σε παίρνει αγκαλία και σε φιλάει . Σου λέει πόσο όμορφη είσαι και τι ωραία που μυρίζεις . Προσέχει ακόμα και τα κόκκινα παπούτσια σου. Κι εσύ κολακεύεσαι και συνεχίζεις . Αλλά λείπει αυτό το βασικό , το ζαζαζου όπως το είπε η Κάρι , οι πεταλούδες στη κοιλία και η αγωνία κάθε φορά που σε παίρνει τηλέφωνο και βγαίνετε .  Και κάπως έτσι καταλήγεις πως το καλό παιδί , αυτό το καλό παιδί δεν είναι για σένα . Κι ας μην έχει τίποτα στραβό . Δεν είναι άσχημος , είναι έξυπνος , είναι σε καλή σχολή , είναι ευγενικός , του αρέσεις και σου φέρεται στην εντέλεια . Αλλά λείπει αυτό το κάτι που μπορεί να σε στείλει στον έβδομο ουρανό.

 Τελικά σε αυτή τη ζωή μάλλον θα με κερδίζουν οι μαλάκες  . Αυτοί που από τα σύνεφφα του ουρανού θα με στέλνουν στα τάρταρα και μετά ξανά πίσω .Προτιμώ οι σχέσεις που μοιάζουν με τρενάκι του τρόμου και όχι με βόλτα στο κήπο με τα τριαντάφυλλα. Ακόμα και στο sex and the city την καρδία της Κάρι δεν τη κερδίζει ο Είνταν αλλά ο πιο συναισθηματικά ανάπηρος άντρας του κόσμου ο Κος. Μπιγκ , που τελικά αφού την παρατήσει στα σκαλιά της εκκλησίας θα καταφέρει να ξανακερδίσει τη καρδία της . Δεν είμαι έτοιμη να βολευτώ στην γαλήνη και την ηρεμία μιας ισορροπημένης σχέσης . Πάντα θα αναζητώ το σκίρτημα στη καρδία  . Όπως μου έλεγε ο μπαμπάς μου όταν ήμουν μικρή και έπαιζα με τον αδερφό μου στο αυτοκίνητο «Τα πολλά γέλια , οδηγούν σε πολλά κλάματα ».Τελικά μάλλον προτιμώ τα μεγάλα γέλια , τα κλάματα , την ταραχή και την αγωνία απο τον ροδόκηπο με τις πεταλούδες. Θέλω σκαμπανεβάσματα και περιπέτεια , δάκρυα και γέλια , εναλλαγές ξανά και ξανά και όχι ηρεμία.Και κάπως έτσι αποφάσισα να αφήσω το καλό παιδί ελεύθερο , να βρει αυτήν που θα μπορέσει να εκτιμήσει τους καλούς του τρόπους . Αντίο καλό παιδί .