Άνασκοπώντας την ερώτικη μου ζώη τα τελευταία 20 χρόνια ( όσα ακριβώς βρισκόμαι σε αυτόν τον κόσμο ) , καταλήγω πάντα ξάνα και ξάνα , πως δεν εχώ τίποτα καλό να αναπολώ τα κρύα βραδία του χειμώνα γιατι παντά μα πάντα εμπλέκα με τα λάθος άτομα τη λάθος στιγμη . Έτσι εχόντας με μεγάλη επιτυχία επιλεξεί να φιλησω , ερώτευτω και ερθώ σε επαφή με αρκέτα λάθος ατόμα του αρσένικου ειδούς απεμείνα μονη μου ξανα , με πολυ περισευουμενο κυνισμό για την ηλικια μου , ενα αδικιολόγητο μίσος για τα ζευγαράκια που φιλιούνται στο δρόμο , πολυ λιγότερη εμπιστοσύνη και πάρα πάρα πάρα πολλές αστειές ιστορίες .
Πρόχτες λοιπόν το βράδυ μια καλη μου φίλη μου εστειλε ενα μήνυμα πως ηταν στο πάρτυ ενός απο τους μαλάκες μου . Άρχισα να τον σκέφτομαι , μέτα σκεφτήκα τον προηγούμενο απο αυτόν και κατέληξα αυπνη , διερωτωμενη :
Ειναι δυνατόν ? Είναι δυνατόν να έχω πεσει σε όλους αυτους τους ανώμαλους , τραγικούς τρομακτικους , αστείους και πανω απο όλα μαλακισμενους τύπους ? Είναι δυνατόν να πιστευώ πάντα το ίδιο παραμύθι και να καταληγω μίζερη , δυστυχισμένη και με ραγισμένη τη καρδια ??
Φυσίκα και είναι ...
Έτσι ανυμπόρη να τα συγκράτησω όλα στο κεφαλι μου , αποφασισα να ξεκινησω ετουτο εδω το διαδυκτιακο ημερολόγιο για να αποφορτίσω τις φίλες και τους φίλους μου απο τις ιστοριες της δυσλειτουςγικής ερωτικής μου ζωής .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου